مقایسه اثر دو نوع تمرین استقامتی غیرخطی بر میزان پاسخ های کاتکولامینی پلاسما در موش های صحرایی نر ویستار

زمینه و هدف: به خوبی اثبات شده است که تمرین فعالیت ورزشی اثر مثبتی بر پاسخ کاتکولامین¬ها دارد. اما، بررسی شیوه موثر تمرینی در این زمینه لازم و ضروری است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر دو نوع تمرین استقامتی غیرخطی بر میزان پاسخ¬های کاتکولامینی پلاسما در موش¬های صحرایی نر ویستار انجام گردید. مواد و روش¬ها: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه¬تجربی می¬باشد. جامعه¬ی آماری این پژوهش را 29 سر موش¬ صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین سنی 8 هفته(متوسط وزن 13/05±239)تشکیل دادند. پس از دو هفته آشناسازی با محیط آزمایشگاه و پروتکل های تمرینی، موش¬ها به طور تصادفی در گروه¬های کنترل(9=n)، تمرین استقامتی غیرخطی هفتگی(10=n) و تمرین استقامتی غیرخطی روزانه(10=n) جایگزین شدند. گروه¬های تجربی به انجام 8 هفته دویدن فزاینده روی نوارگردان مخصوص حیوانات(5 جلسه در هفته) وادار شدند. در اولین هفته، متوسط زمان و سرعت دویدن به ترتیب در 35 دقیقه و 15 متر در دقیقه تنظیم شد، سپس به صورت سینوسی افزایش یافت تا در هفته هشتم به 60 دقیقه و 30 متر در دقیقه رسید. تغییرات سینوسی سرعت و مدت زمان بر اساس یک الگوی روزانه یا هفتگی اعمال شد. 24 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی و پس از اجرای یک فعالیت ورزشی در حدآستانه لاکتات(lat)، نمونه¬-گیری خون به طور مستقیم از بطن چپ قلب حیوان انجام شده و سپس با استفاده از روش الایزا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬ها: بلافاصله پس از آزمون آستانه لاکتات، در مقایسه با گروه کنترل، سطوح اپی¬نفرین و نوراپی¬نفرین گروه باردهی غیرخطی هفتگی به ترتیب، به طور معنادار و غیرمعناداری پایین¬تر بود. همچنین، سطوح اپی¬نفرین و نوراپی¬نفرین گروه باردهی غیرخطی روزانه به طور غیرمعناداری نسبت به گروه کنترل بالاتر بود. مقایسه دو گروه تجربی نشان داد که اپی¬نفرین و نوراپی¬نفرین گروه روزانه به طور غیرمعناداری بالاتر است. نتیجه¬گیری: نتایج نشان داد که در مقایسه با الگوی باردهی غیرخطی روزانه، الگوی باردهی غیرخطی هفتگی می¬تواند پاسخ¬های کاتکولامینی را نسبت به یک بار کاری مشخص بهبود بخشد.